Wykresy kołowe i pierścieniowe przedstawiają relacje między wartościami, a także udział wartości pojedynczej w sumie wszystkich wartości. Wykresu kołowego można użyć, gdy istnieje pojedyncza seria danych zawierająca tylko wartości dodatnie. Z wykresu pierścieniowego można korzystać w przypadku pojedynczej serii danych zawierającej wartości ujemne.
Na wykresie kołowym wymiary tworzą sektory wartości miary. Wykres kołowy może zawierać jeden wymiar i maksymalnie dwie miary. Pierwsza miara służy do określania kąta poszczególnych wycinków na wykresie.
Sprzedaż na region na wykresie kołowym.
Opcjonalnie można użyć drugiej miary w celu określenia promienia każdego wycinka koła. Wykres kołowy w takim stylu jest nazywany wykresem rozetkowym.
Sprzedaż z podziałem na podgrupy produktów na wykresie kołowym ze średnią wartością faktury sprzedaży, która określa promień wycinka
W prezentacji kołowej wykresu kołowego wartości ujemne w mierze promienia nie są obsługiwane i zostaną wykluczone. Wartości ujemne w mierze promienia są obsługiwane w prezentacji pierścieniowej i wówczas są skierowane w stronę środka wykresu kołowego.
Sprzedaż z podziałem na podgrupy produktów na wykresie kołowym z miarą promienia zawierającą porównanie sprzedaży z poprzedniego roku
Kiedy używać
Podstawowym przeznaczeniem wykresu kołowego jest porównanie konkretnego sektora z sumą. Wykres kołowy jest szczególnie użyteczny, gdy istnieją tylko dwa sektory, na przykład tak/nie i w kolejce/ukończone.
Nie zalecamy porównywania dwóch wykresów kołowych ze sobą nawzajem.
Zalety
Wykres kołowy umożliwia natychmiastowe zrozumienie proporcji, gdy w postaci wymiarów używanych jest kilka sektorów. Gdy liczba sektorów wynosi nie więcej niż 10, wówczas wykres kołowy zachowuje wydajność wizualną.
Wady
Porównanie różnych sektorów wykresu kołowego może być utrudnione, szczególnie w przypadku wykresu z wieloma sektorami.
Wykres kołowy zajmuje dużo miejsca, a ilość wartości wizualizowanych na takim wykresie jest niewielka.