Zwykłe instrukcje służą zazwyczaj do wykonywania operacji na danych. Każda taka instrukcja może obejmować w skrypcie dowolną liczbę wierszy i musi zawsze być zakończona średnikiem, czyli znakiem „;”.
Słowa kluczowe w skrypcie mogą być wpisywane z użyciem dowolnych kombinacji małych i wielkich liter. Wielkość liter jest natomiast uwzględniana w nazwach pól i zmiennych używanych w instrukcjach.
Przy każdej funkcji znajduje się pole rozwijane umożliwiające wyświetlenie składni i krótkiego opisu funkcji. Kliknij nazwę funkcji w opisie składni, aby uzyskać więcej informacji.
W kontekście modyfikacji wykresu instrukcja LOAD ładuje do hiperkostki dodatkowe dane z danych zdefiniowanych w skrypcie lub z wcześniej załadowanej tabeli. Możliwe jest również ładowanie danych z połączeń analitycznych.
InformacjaInstrukcja LOAD musi mieć prefiks Replace lub Add — w przeciwnym razie zostanie odrzucona.
Instrukcja let, uzupełniająca instrukcję set, służy do określania zmiennych skryptu. Instrukcja let w przeciwieństwie do instrukcji set ocenia wyrażenie po prawej stronie znaku „=” w czasie wykonywania skryptu, zanim zostanie przypisane do zmiennej.