Zwykłe instrukcje służą zazwyczaj do wykonywania operacji na danych. Każda taka instrukcja może obejmować w skrypcie dowolną liczbę wierszy i musi zawsze być zakończona średnikiem, czyli znakiem „;”.
Słowa kluczowe w skrypcie mogą być wpisywane z użyciem dowolnych kombinacji małych i wielkich liter. Wielkość liter jest natomiast uwzględniana w nazwach pól i zmiennych używanych w instrukcjach.
Przy każdej funkcji znajduje się pole rozwijane umożliwiające wyświetlenie składni i krótkiego opisu funkcji. Kliknij nazwę funkcji w opisie składni, aby uzyskać więcej informacji.
Instrukcja LOAD ładuje pola z pliku, z danych zdefiniowanych w skrypcie, z wcześniej załadowanej tabeli, ze strony internetowej, z wyniku późniejszej instrukcji SELECT lub przez automatyczne wygenerowanie danych. Możliwe jest również ładowanie danych z połączeń analitycznych.
Instrukcja let, uzupełniająca instrukcję set, służy do określania zmiennych skryptu. Instrukcja let w przeciwieństwie do instrukcji set ocenia wyrażenie po prawej stronie znaku „=” w czasie wykonywania skryptu, zanim zostanie przypisane do zmiennej.