Porównywanie QlikView i Qlik Sense

Temat ten opisuje niektóre z kluczowych podobieństw i różnic pomiędzy QlikView a Qlik Sense.

Dokument i aplikacja

Dokument QlikView i aplikacja Qlik Sense są podobne w swojej architekturze. Oba są kontenerami dla obiektów, które są wykorzystywane do prezentacji danych do analizy. Zawierają one połączenia danych, skrypty ładowania, modele danych, arkusze, wykresy, zmienne itd.

Tworzenie i użytkowanie

Zarówno w QlikView, jak i w Qlik Sense trzeba stworzyć aplikację lub dokument, zanim będzie można analizować dane. To znaczy:

1. Utworzenie i uruchomienie skryptu ładowania, który definiuje, jakie dane mają być ładowane do aplikacji. Skrypt ładowania pobiera dane z jednego lub kilku źródeł danych do aplikacji, a następnie tworzy model danych, który jest podstawą wszystkich analiz.
2. Tworzenie interfejsu użytkownika potrzebnego do analizy. Oznacza to tworzenie różnych wizualizacji (wykresy słupkowe, wykresy kołowe, tabele itp.), różnych wyrażeń do definiowania różnych KPI oraz różnych obiektów wyboru (listy wartości, suwaki, pola wprowadzania itp.). Oznacza to również wizualne pogrupowanie różnych komponentów, na przykład na arkuszach, dzięki czemu dane są prezentowane użytkownikowi, który nie jest zaznajomiony z zawartością.

Tradycyjnie te dwa kroki wykonuje dedykowany ekspert ds. business intelligence, który nie jest głównym konsumentem danych. Głównym konsumentem danych jest użytkownik biznesowy, który korzysta z aplikacji. Scenariusz ten jest często określany jako analiza ukierunkowana, ponieważ użytkownik biznesowy w pewnym stopniu otrzymuje wskazówki, które dane należy analizować. Konsumenci jednak nie otrzymują wskazówek odnośnie tego, jakich wyborów dokonywać. Nadal mają całkowitą swobodę wyboru czegokolwiek w aplikacji i w dowolnej kolejności.

Zarówno Qlik Sense, jak i QlikView mogą być stosowane do analiz ukierunkowanych.

Program Qlik Sense został jednak opracowany również w celu wspierania samoobsługi. W tym scenariuszu użytkownicy biznesowi mogą tworzyć aplikacje od podstaw lub dodawać zawartość do aplikacji, bez konkretnej pomocy ze strony ekspertów. Dwa powyższe kroki są nadal aktualne w przypadku samoobsługi, ale w produkcie znajduje się szereg narzędzi, które pomagają użytkownikowi w tworzeniu i udostępnianiu zawartości.

W związku z tym Qlik Sense jest lepszym narzędziem do samoobsługi. Mimo to QlikView do pewnego stopnia zapewnia samoobsługę, ale wymaga to znacznie wyższego poziomu zaawansowania technicznego użytkownika.

Narzędzia programistyczne

Aby móc utworzyć aplikację w QlikView, trzeba mieć wersję desktopową. Tworzenie aplikacji odbywa się lokalnie, bez połączenia z serwerem QlikView. QlikView Desktop działa tylko w systemie Microsoft Windows.

W Qlik Sense można stworzyć aplikację przy użyciu klienta sieciowego, który jest podłączony do serwera Qlik Sense. Oznacza to, że użytkownicy mogą mieć na swoim komputerze dowolny system operacyjny. Dzięki temu rozwiązanie Qlik Sense zapewnia dostęp większej liczbie użytkowników niż rozwiązanie QlikView.

Przenoszenie danych ze źródła do analizy

Zarówno w QlikView, jak i w Qlik Sense dane są ładowane w określonym momencie, a następnie analizowane w pamięci.

Analiza jest wykonywana na zestawie danych, który jest migawką rzeczywistych danych. Migawka pochodzi z punktu w czasie, w którym został uruchomiony skrypt ładowania aplikacji. Analiza nigdy nie jest przeprowadzana w czasie rzeczywistym, chociaż można ją przeprowadzić w czasie zbliżonym do rzeczywistego, częściej (na przykład co 15 sekund) uruchamiając skrypt ładowania.

Z administracyjnego punktu widzenia oznacza to, że najpierw tworzy się aplikację, a następnie ustawia harmonogram odświeżania danych (uruchomienie skryptu) zgodnie z wymaganiami biznesowymi.

Powiązania między danymi

QlikView nie posiada biblioteki połączeń danych.

Qlik Sense posiada bibliotekę połączeń danych, które muszą być używane dla wszystkich instrukcji Load i Select . Biblioteka pozwala na ponowne wykorzystanie źródeł danych pomiędzy aplikacjami. Łatwiej jest również narzucić nadzór z administracyjnego punktu widzenia, jeśli wszystkie połączenia są zdefiniowane w bibliotece.

Edytor skryptów

W QlikView nie ma graficznego interfejsu do ładowania danych. Programista aplikacji musi utworzyć skrypt ładowania w edytorze skryptów.

W Qlik Sense można także utworzyć skrypt ładowania w edytorze skryptów. Do ładowania danych można jednak użyć również interfejsu graficznego menadżera danych. Menedżer danych tworzy skrypt ładowania, dzięki czemu można ładować dane, nie widząc skryptu. Jednak nadal istnieje skrypt, który definiuje ten model danych.

Składnia skryptów

Składnia skryptu w QlikView i Qlik Sense jest w większości identyczna. Występują jednak pewne wyraźne różnice w sposobie tworzenia skryptów.

Ścieżki plików

W skrypcie QlikView ścieżki plików mogą prowadzić do plików używanych jako źródła. Może to być, na przykład, Microsoft Excel lub baza danych Microsoft Access.

Nie można tego zrobić Qlik Sense, ponieważ ścieżki plików muszą być zdefiniowane w połączeniu danych. Jest to bezpieczniejsze, ponieważ użytkownicy nie mają dostępu do części dysku twardego, do których nie powinni mieć dostępu. Ogranicza to również możliwość ponownego wykorzystania części skryptu, które zawierają instrukcje. Plik skryptowy, w którym znajdują się odniesienia instrukcji, musi być umieszczony w bibliotece, a odniesienia do pliku wewnątrz pliku skryptowego muszą wykorzystywać odniesienie do biblioteki.

Automatyczny kalendarz

W QlikView twórca aplikacji musi ręcznie utworzyć kalendarz.

W Qlik Sense kalendarz jest tworzony automatycznie przez menedżera danych. Kalendarz korzysta z funkcji zwanej polami pochodnymi, która nie występuje w QlikView.

Ładowanie z plików internetowych

W QlikView można mieć instrukcję Load, która ładuje się bezpośrednio z tabeli webowej.

W Qlik Sense dane ładuje się z połączenia danych z pliku webowego.Nie ma żadnego łącznika WWW w  Qlik Sense Enterprise SaaS.

Dostęp do sekcji

Dostęp do sekcji może być wykorzystany w QlikView, jak i w Qlik Sense do definiowania uprawnień. Podstawowa funkcjonalność jest identyczna. Dostęp do sekcji porównuje dostarczony z zewnątrz user ID z zawartością tabeli autoryzacji.

Jednak zawartość tej tabeli różni się nieznacznie pomiędzy tymi dwoma produktami.

W QlikView nazwa uwierzytelnionego użytkownika powinna być zapisana w polu o nazwie NTNAME. W Qlik Sense odpowiednie pole ma nazwę USERID. W obu przypadkach pole to jest używane dla każdego uwierzytelnionego użytkownika, także jeśli nie są używane zintegrowane zabezpieczenia Windows.

W QlikView grupy zabezpieczeń mogą być przechowywane w NTNAME. W Qlik Sense grupy zabezpieczeń powinny być przechowywane w osobnym polu o nazwie GROUPS.

W QlikView środku znajdują się dodatkowe pola NTSID oraz NTDOMAINSID, które można wykorzystać do autoryzacji. Oba odnoszą się do identyfikatorów zabezpieczeń wewnętrznych Windows. Pola te nie istnieją w Qlik Sense.

W QlikView starsze pola SERIAL, USERID oraz PASSWORD nie powinny być wykorzystywane w celu zapewnienia bezpiecznego środowiska. Pola te nie istnieją w Qlik Sense.

W obu produktach odpowiedni poziom bezpieczeństwa jest osiągany, jeśli aplikacja jest opublikowana na serwerze. Jeśli jednak plik z dostępem do sekcji zostanie otwarty w wersji desktopowej, oba produkty zachowują się inaczej. W QlikView Desktop pole NTNAME jest dopasowywane do nazwy użytkownika w systemie Windows dostarczonej przez system operacyjny, i jeśli jest ona prawidłowa, użytkownik może otworzyć plik. W Qlik Sense Desktop program nie pozwoli na otwarcie pliku.

Zarządzanie dokumentami i treścią

W obu produktach istnieje szereg właściwości na poziomie aplikacji lub dokumentu. Są to np. nazwa aplikacji, kompozycja i style. W QlikView wszystkie istotne właściwości są zebrane w oknie właściwości dokumentu. W Qlik Sense właściwości są dostępne w przeglądzie aplikacji.

W QlikView znajduje się okno dialogowe z przeglądem wyrażeń, w którym znajdują się wszystkie wyrażenia. Można wyszukiwać i zastępować ciągi znaków wśród wszystkich wyrażeń w aplikacji.

W Qlik Sense można używać elementów głównych do definiowania wymiarów i miar, które można wykorzystać w wielu miejscach.